"Op 8 april was ik uitgenodigd voor een gastles “Veteraan in de klas” aan De Twa Fjilden, een openbare school in Joure. Fantastisch. Slimme, geïnteresseerde en meedenkende kinderen aan een kleurrijke school. Over vrede en veiligheid ging het; wanneer een leger goed is, en wanneer niet. Voor een grotere plaats als Joure was het een verrassend kleine school. “We worden gezien als een zwarte school en veel ouders houden hun kinderen daarom weg”, verklaarde de juf. Ik zag geen (buiten-) gesloten groepje. Op het schoolplein deden alle kinderen volop mee, samen leren, samen spelen. Zo hoort het. Die ouders mogen zich wel eens op het hoofd krabben.

Een week later had ik de eer gevraagd te zijn om namens de gemeente een krans te leggen bij het grafmonument van Jelle en Jeltje de Vries-Haga, geadopteerd door de basisschool De Fluessen in Oudega. Voorafgaand had ik een gesprek met de leerlingen over “mienskip”. “Horen de meisjes daar ook bij?”, vroeg ik de jongens. “Ja! Natuurlijk!!”. Wat is dat nou voor stupide vraag, zag ik ze denken. “En de kinderen uit Bakhuizen, die katholiek zijn?”, vroeg ik provocatief. Nog zo’n stomme vraag: "Natuurlijk, die ook!" “En van het AZC?” Geen twijfel aan: die horen er ook bij. Kortom: iedereen hoort erbij, iedereen doet mee. En zo hoort het.

En dan komt de woensdag daarop de raad samen. Eerst Albert Keimpema (Ondernemende Friezen) die over de rug van (arbeids-)migranten in het gevlij probeert te komen bij kiezers met sterke onderbuikgevoelens. Een verhaal vol vage insinuaties. Rinze Visser maakt gehakt van ‘m. Malle Appie’s motie-vreemd krijgt 1 (zegge en schrijve één) stem.

Piet Wit voor de klas
Het gesprek in Oudega
“ "Er is een wezenlijk verschil tussen 'plek zat' en een leefruimte waar je veilig bent" ”

Daarna Geeske Holtrop (Kleurrijk Fryske Marren) in de bocht. Zij stelt zich graag op als de moeder van ontevredenen, ook deze keer. Dit keer hoopte ze electoraal te cashen over asielopvang. Geeske begint haar verhaal met de melding dat het niet zo was dat ze geen hart had of zo, …. (Qui s’excuse s’accuse). Maar de gelegenheid was daar om stemmers die tegen alles wat naar asiel ruikt zijn, te laten weten dat ze op moeder Geeske kunnen rekenen. Dieptepunt van haar verhaal was haar retorische vraag waarom Arabische vluchtelingen niet in Arabië zouden kunnen blijven, “er is daar ruimte genoeg”.

Geeske, Geeske, er is een wezenlijk verschil tussen 'plek zat' en een leefruimte, waar je veilig bent en waar je niet met inzet van leven kunt worden afgerekend op godsdienst, seksuele geaardheid, politieke kleur, ….

“Zo gij niet wordt gelijk de kinderen, kunt gij het Koninkrijk der Hemelen niet binnengaan”, leert de Bijbel. Amen!"